Boontjes met satésaus
Bij ons thuis kookt mijn man meestal. Dat is ergens zo ontstaan toen de kinderen nog heel klein waren en ik mij vaak met hen bezighield. Voor hem is het koken na een werkdag een ontspannende bezigheid, waar je hem niet bij moet storen. Tegenwoordig laat ik dan vaak de hond uit en vermaken de kinderen zich met de Ipad. Iedereen blij zou je denken.
Nou….. er is nog wel een puntje. En dat gaat over boontjes. Meer specifiek over het doppen van boontjes. Of in het geval van mijn man; het knippen van boontjes. Hij pakt een bosje boontjes, knipt er aan beide kanten een stukje af en gooit ze in de pan. De eerste keer dat ik hem dat zag doen (vast al 10 jaar geleden) legde ik hem uit dat het beter is om dat met een mesje te doen per boontje en zo met de punt ook meteen de mogelijke draden eruit te halen. Want een boontje met draad eten, blèèh wat naar! Hij wist überhaupt niet dat dat de bedoeling was van die puntjes eraf halen, heeft het overwogen en is vervolgens toch blijven knippen.
Dus tja, een verschil. Niet heel belangrijk bij boontjes, maar soms heb je toch boontjes met draden en die moet je dan elke keer uit je mond halen. En nu? Wat doe je als je als stel met een verschil te maken krijgt? Blijf je het daar over hebben en proberen je gelijk te halen? Want ik weet zeker dat het ‘draden’ van boontjes veel beter is dan het knippen, ja toch? En hij weet zeker dat het sneller is om te knippen, dus hij heeft gelijk toch? Gaan we dan elke keer de discussie aan wie gelijk heeft? Waar het in dit soort discussies meestal over gaat, is niet de inhoud, maar de betrekking. Het gaat niet om de boontjes (of het befaamde dopje van de tandpasta), maar om wat de discussie oproept bij elkaar, het gaat om de relatie. Dat is veel belangrijker dan de inhoud. In dit geval, en eigenlijk altijd, heb je allebei gelijk. Je kijkt allebei vanuit een ander gezichtspunt naar dezelfde situatie; je hebt in je jeugd bepaalde dingen meegekregen die belangrijk voor je zijn, je hebt je eigen genenset meegekregen én eventueel ook in vorige relaties besloten om bepaalde dingen nooit meer te laten gebeuren. Dan kan je nogal lang discussiëren als toch één van beide partijen gelijk moet krijgen. En dan worden die boontjes steeds belangrijker.
De oplossing? Die heb ik jaren geleden al bij de training ‘Excellent Communiceren’ geleerd; ga veel ZOEN-en! Dat staat voor: wees Zacht voor elkaars verschil, wees Open en Eerlijk en vooral Nieuwsgierig. Tijdens de training ging het over communiceren op het werk, maar ZOEN geldt natuurlijk net zo binnen je relatie. Vaak als ik iemand in mijn spreekkamer vraag wat nou de reden is van bepaald gedrag van zijn of haar partner, dan volgt het antwoord ‘nou ik weet wel waarom, dat doet hij omdat….’. Als ik dan vraag of dat ook nagevraagd is bij de partner, dan is het antwoord meestal ‘nee eigenlijk niet, maar ik weet wel waarom want…..’. Als ik dan die partner vraag wat nou de reden voor bepaald gedrag is, dan hoor ik regelmatig een heel ander antwoord.
Ik kan natuurlijk denken dat mijn man niet naar mij wil luisteren, dat hij niet genoeg van mij houdt omdat hij niet eens de boontjes met een mesje te lijf wil gaan in plaats van met een schaar. Waardoor ik regelmatig draden uit mijn mond moet halen. Maar als ik ZOEN kom ik erachter: ik vind het heerlijk dat hij boontjes klaarmaakt (en ook nog lekker met rijst en satésaus), wat een vondst dat hij dat supersnel kan door dat knippen en ik weet inmiddels na navragen dat hij dat vooral doet voor onze oudste zoon, die wordt namelijk superchagrijnig als hij honger krijgt na een lange dag. Dus het heeft helemaal niets te maken met hoeveel hij van mij houdt. Of eigenlijk toch wel, want ik kan aanschuiven en hoef alleen af en toe een draad uit mijn mond te halen!
Dat ZOEN-en is trouwens echt niet zo makkelijk als het om belangrijke onderwerpen gaat, het gaat er vooral om dat je veel oefent, zowel met ZOEN als met zoenen…
P.S. na twee keer een slechte oogst qua bonen, toen de draden echt vervelend werden, zag ik vorige week mijn man trouwens toch de boontjes draden met een mesje, vooral belangrijk om dan niet ‘zie je nou wel’ te zeggen…. Ook al weet je het beter, dat betekent nog niet dat je gelijk hebt 😊.
